Een Duitser op ons Fongers-rijwiel
In het voorjaar van 1945 vluchtten de Duitse soldaten massaal naar hun ‘Heimat’. Alle vormen van vervoer namen ze in beslag. Alles beter dan lopen. Desnoods een fiets. Mijn vader, Victor (1926-2017), vertelde mij in 2016 zijn verhaal. Hij had in het voorjaar van 1945 vastgezeten in Kamp Amersfoort en probeerde met de fiets van zijn vader naar het westen te komen. Hij reed de Duitsers letterlijk in de armen. Zijn woorden:

“In de kelder stond het rijwiel van mijn vader. Een heuse Fongers. Een prachtexemplaar. Die heb ik gepakt en daarmee ben ik naar het westen gefietst. Naar Gouda. Althans dat was de bedoeling. Vlakbij het spoorwegemplacement reed ik voorbij een groepje Duitse soldaten. Eentje sommeerde mij te stoppen. Ik deed alsof ik hem niet hoorde. Toen kwam hij op een oude fiets achter me aan. Ik was ondervoed, hij een getrainde soldaat. Ik had geen schijn van kans en werd klemgereden. Zonder een woord te wisselen, duwde hij me aan de kant en greep de Fongers. Stond ik met een oud barrel. De hele verdere weg naar Gouda heb ik mij maar om een ding zorgen gemaakt: de woede van mijn oude heer!”

Bizar. Meer angst voor zijn eigen vader dan voor die Duitse soldaat. En met reden. Lees Mijn NSB-opa.