Feyenoord, dancing Pschorr en de Moffen

“Waar aanstaande maandag 8 mei vermoedelijk zo’n 250.000 supporters samendrommen voor het kampioensfeest van Feyenoord, stroomde ooit De Coolvest, een echte singel. Later vormde De Coolsingel onder meer het decor van dancing Pschorr, symbool voor het vooroorlogse uitgaansleven in de Maasstad.” (bron: Algemeen Dagblad, 4 mei 2017)

Pschorr… Ik schrik op. Ik heb hierover geschreven. Feyenoord, dancing Pschorr en de Moffen. Wat een toeval. Ik blader door Mijn NSB-opa en vind de anekdote die met het naderende kampioensfeest van Feyenoord weer tot leven komt. Hip als de Maas, Kop van Zuid avant la lettre, dat was Pschorr.

Uit Mijn NSB-opa

Het is 1976 en er is een huwelijksfeest. Ik ben zestien jaar en mijn opdracht is, erop toe te zien dat het oma aan niets ontbreekt. Concreet betekent dit dat ik glazen gevuld houd. Thea, een oude vriendin van oma, voert het hoogste woord.
“Zeg Riek, heb jij Paul weleens verteld hoe wij elkaar hebben leren kennen?”
Oma kijkt mij aan, verbazing in haar ogen. “Nee, niet dat ik weet. Weet jij dat, Jaap.”
Opa schrikt op. “Huh, waar hebben jullie het over?”
“Hoe wij elkaar hebben leren kennen”, vult Thea aan.
Vragende blikken. Zoveel tijd geeft Thea niet: “Pschorr! Ik heb jullie toen meegenomen naar Pschorr!”
Oma veert op. “Och ja, nu weet ik het weer. Wij waren met enkele vrienden uit eten gegaan en toen raakten we via via aan de praat.” Ze kijkt mij aan en steekt haar wijsvinger in de lucht. “Thea had een bekende bij Pschorr en toen zijn we na het diner met zijn viertjes daar naartoe gegaan.”
“Wat is Pschorr oma?”

Pschorr

De vraag levert een lachsalvo van beide oudere dames op. Ik zoek hulp bij opa Jaap. “Was, Paul. Was. Pschorr was een danstent.”
“Een danstent! Riek, hoor je dat. Een danstent noemt die vent van jou het.”
Opa Jaap geeft mij een knipoog.
“Beste Paul, ik zal eens even precies vertellen wat Pschorr was, maar eerst bijschenken!”
Thea buigt zich voorover, een beetje geheimzinnig en wenkt met haar hand. “Pschorr, jongen, was de moderne wereld. Pschorr was Amerika!”
Ik snap er niet veel van. Met beide handen zet Thea haar woorden kracht bij. “Pschorr was een dancing aan de Coolsingel, hypermodern voor die tijd. Zo midden jaren twintig. Ze hadden de eerste van onderaf verlichte dansvloer van het hele land. Ze dansten er de Charleton en de Tango. Iedereen was er op zijn mooist, de boel swingde als een gek. En wij gingen daar naartoe. Jouw oma ook.”
“Ja. En toen kwamen de Moffen.”

Nieuwsgierig naar de hele roman? Ga naar de homepage en bestel het boek.