Het is 27 februari 1942. In de moerassen in de buurt van Leningrad kaatst een vrijwel volle maan het licht over de schuttersputjes. De dag is uiterst rustig verlopen. Geen beschietingen, geen oefeningen. De mannen hebben zowaar een warme prak als avondeten gekregen. Leo Strack van Schijndel houdt de brief in zijn hand. Zijn ogen glijden voor de laatste keer over de tekst.

‘Het weer is koud en windig. De hele nacht en gisteren een fijne jachtsneeuw geweest, dus nu zonder sneeuw een echte opluchting.’

Hij mompelt het zinnetje schijnbaar gedachteloos, daarna vouwt hij het papier en stopt het in zijn binnenzak. De kou laat een te uitbundige stemming niet toe.

Op hetzelfde moment snijdt 3.000 vierkante meter linoleum door de Javazee. Schout-bij-nacht Karel Doorman voert het commando over een geallieerd eskader van veertien schepen. Zijn Hr.Ms.De Ruyter wordt ontdekt door de zware Japanse kruisers Haguro en Nachi.
Nog voor het einde van die 27-ste februari 1942 treffen Japanse torpedo’s het Nederlandse vlaggenschip. 345 bemanningsleden en 3.000 vierkante meter linoleum verdwijnen naar de zeebodem. De Japanse hegemonie op de Aziatische zeeën is een feit.

Ook Leningrad, zo is de verwachting, zal haar verzet snel staken. Duitsland en Japan zijn eind februari hard op weg de wereld hun wil op te leggen.

Eind februari 1942 doet ‘Mijn NSB-opa’ Carolus Strack van Schijndel wederom goede zaken met de marine. Nu alleen met de Kriegsmarine. Alle kaarten van de firma Strack Vloeren rekenen op een Arische overwinning. De sterren staan gunstiger dan ooit. En Carolus stond duidelijk niet alleen in die verwachting.

All ships follow me!

Mijn NSB-opa is eind 2017 klaar. Nieuwsgierig naar de hele roman? Ga naar de homepage en doe een pre order.